Ελληνικές τηλεοπτικές διαφημίσεις. Μαστιγώνοντας τον κειμενογράφο..

Συχνά καταφέρομαι εναντίον των διαφημιστικών εταιριών δεικνύοντας όχι μόνο την έλλειψη δημιουργικότητας αλλά και την επικίνδυνη εμμονή να καθιερώσουν τη σαχλή παράσταση ιδέας ως διαφημιστικό μήνυμα εξυπνακίστικου χιούμορ αλλά η αλήθεια είναι πως χωρίς επιχείρημα η κριτική είναι απλό bitching.

 

Βραβείο ηλιθιότερης αναπαράστασης στην καινούργια διαφήμιση του ΑΓΝΟ [δε μπόρεσα να την εντοπίσω σε διαδικτυακό βίντεο άρα μάλλον το σύμπαν μας προστατεύει].

Οι διάλογοι είναι κακοί [υποψιάζομαι πως το κείμενο γράφτηκε από κάποιο πεντάχρονο ή ο κειμενογράφος μαστιγωνόταν ανά τρίλεπτο μέχρι να σκεφτεί και να εκφράσει μία πρόταση], διαρκεί πολύ οπότε σε προκαλεί να θέλεις να αυτοπυροληθείς για να πάψει αυτή η επιβολή βλακείας, η ηθοποιός που πρωταγωνιστεί έχει μία αμφίεση που μας πείθει , σε περίπτωση αμφιβολίας, πως είναι κοντή και στρουμπουλή, το παιδάκι στην αρχή της διαφήμισης ανήκει πιθανότητα στο cast από τις Οικογενειακές Ιστορίες και η ουγκ ατάκα του δεν είναι αρκετά κατανοητή ώστε να σε προειδοποιήσει για το σοκ που θα ακολουθήσει και το χορευτικό σε ανακατεύει σαν να έχεις φάει φακές με αγκινάρες και σάλτσα pesto.

Παρόλα αυτά θυμάμαι τι διαφημίζει κι αυτό είναι καλό γιατί μπορώ να το αποφύγω.

 

 

Το αρνί

επιβεβαιώνει επίσης πως είτε ο κειμενογράφος μαστιγώνεται για να γράψει κάτι, είτε το πεντάχρονο τέκνο κάποιου της εταιρίας σκέφτηκε τον διάλογο [δύσκαμπτος προφορικός λόγος που σε κάνει να νομίζεις οτι στο μυαλό των πρωταγωνιστών γίνεται μετάφραση πρώτα από τα σουαχίλι και ύστερα εκφράζεται ο ελληνικός λόγος]. Οι φιγούρες είναι άχρωμες άοσμες [αν μετά το τέλος της διαφήμισης μας ζητούσαν να τους περιγράψουμε θα λέγαμε, μια χοντρή άλουστη, ένας από το κολωνάκι που ντύθηκε χασάπης κι ένας που παράτησε το σχολείο, κουβαλάει αρνιά και δυστυχώς για όλους μας πιθανότατα ψηφίζει].

Δε θυμάμαι τι διαφημίζεται. Κι αυτό είναι επικίνδυνο γιατί μπορεί να το αγοράσω. Όχι πάντως εξαιτίας της διαφήμισης.

 

Jumbo

Μου αρέσει πολύ. Είναι πετυχημένη διότι ο προφορικός λόγος δεν έχει κενά. Ρέει. Οι χαρακτήρες είναι καθημερινοί [ο χαλβάς σύζυγος και η υστερική σύζυγος]. Ο χαρακτήρας του μουστακαλή φαλακρού που χορεύει ρομποτικά καρφώνεται αμέσως σαν εικόνα, ο χορός δεν είναι σαχλός ούτε παρουσιάζεται ως σοβαρός αλλά εύστοχα δεικνύεται το παλιμπαιδιστικό όσων συμμετέχουν στην αγορά παιδικών παιγνιδιών [ευτυχώς η μπριζόλα πολύ γρήγορα φεύγει από το πλάνο για να αντικατασταθεί από τα παπάκια κι έτσι δεν προκαλείται στομαχική αναταραχή].

Δε θα ψάξω για κατάστημα Jumbo ώστε να ψωνίσω για τα ανίψια και τα βαφτιστήρια μου αλλά αντέχω να βλέπω δέκα φορές το εικοσάλεπτο τη διαφήμιση στην τηλεόραση χωρίς να σκέφτομαι “λυπήσου με ηλίθιε”.
Την χαίρομαι.
[btw τον χορευτή που αναφέρω πιο πάνω εκμεταλλευτείτε τον για viral]

 

Μπύρα Μύθος-Αν είναι κορίτσι
Βρήκα το βίντεο στο fb page τους αλλά όχι στο youtube. If u can’t embed it, it does not exist.
Επίσης σε αυτές τις στιχομυθίες είναι ολοφάνερος ο γολγοθάς του κειμενογράφου τον οποίο φαντάζεσαι καταϊδρωμένο να προσπαθεί να ταιριάξει τα αταίριαστα και αν εκφράσει τα αδιανόητα [“βάζω και εδώ ή όχι;”]. Σαχλοί διάλογοι. Μεγάλα ανέκφραστα κενά. Φυσιογνωμίες που δε σου μένουν. Βλακώδης φαλοκρατική και χαμηλότατου επιπέδου στόχευση που δεν εκβιάζει ούτε ένα μειδίαμα ακόμα κι αν μαστιγωθείς αυτοπροσώπως από τον δημιουργό.
Τώρα κάθε φορά που θα βλέπω άντρα να πίνει Μύθο θα σκέφτομαι “χριστέ μου κάνει σεξ και τεκνοποιεί-διαιωνίζει δηλαδή αυτό το dna και iq!]

 

Η ανάκριση

Το τυπάκι που ανακρίνεται λάμπει μέσα στον συρφετό των χαρακτήρων από τις Οικογενειακές Ιστορίες που έχουν μαζέψει σε όλα τα υπόλοιπα διαφημιστικά. Παρόλα αυτά το κείμενο είναι μεγάλο, άσχετο σε τακτά χρονικά διαστήματα άρα ο κειμενογράφος επίσης δε γνωρίζει πώς να συνδέσει άσχετες αφηγήσεις, όσοι άλλοι γεμίζουν το σκηνικό είναι άοσμοι [θυμάμαι απλά πως είναι χοντροί]. Η μεγάλη διάρκεια αφαιρεί από το μήνυμα ό,τι θα μπορούσε να κερδίσει ο πρωταγωνιστής μόνος του.

Όποτε τελειώνει, ποτέ δε θυμάμαι τι διαφημίζει και δεν αντέχω να την δω πάνω από μία φορά στο εικοσάλεπτο γιατί θέλω να φωνάξω “Τέλειωνε!!”

 

Και εις άλλα με υγεία