Posted by Πριν λίγες ημέρες διάβασα στην Huffpost Greece ένα πολύ ωραίο άρθρο του Κώστα Μαυραγάνη με θέμα την έρευνα European Tech Insights 2019 του Center for the Governance of Change. Ο τίτλος του άρθρου ήταν ιδιαίτερα «προκλητικός».
«1 στους 4 Ευρωπαίους υπέρ της διακυβέρνησης της χώρας τους από Τεχνητή Νοημοσύνη».
Πράγματι, αυτό ήταν ένα από τα πολλά στοιχεία της έρευνας. Αλλά ένα στοιχείο απομονωμένο είναι πάντα επιρρεπές σε υποκειμενικές ερμηνείες, για αυτό και θεώρησα εξαιρετική την προσπάθεια του άρθρου να διακρίνει και να επισημάνει τα παράδοξα.
Όπως πολύ εύστοχα αναφέρεται στο κείμενο λοιπόν, ενώ οι άνθρωποι φοβούνται πως θα χαθούν θέσεις εργασίας με την «επέλαση» της τεχνητής νοημοσύνης και ζητούν αυστηρότερα νομικά πλαίσια ελέγχου της τεχνολογικής επικράτησης, επιλέγουν περισσότερη εμπιστοσύνη σε τεχνολογική λήψη αποφάσεων παρά σε αποφάσεις που λαμβάνονται από πολιτικούς.
Η παραδοξότητα αυτή εξηγείται μέσα από την χαοτική σύγκρουση ανάμεσα στην πραγματικότητα που βιώνουμε και τον φόβο που συμπλέει με ευσεβείς πόθους.
Κι αν όλα αυτά φαντάζουν πολύ εξειδικευμένα ας σκεφτούμε για λίγο την καθημερινή άνευ όρων παράδοσή μας σε τεχνολογικούς αυτοματισμούς που άλλοτε μας διευκολύνουν και άλλοτε μοιάζουν να περιπλέκουν τις καταστάσεις.
Αυτό που αλλάζει εδώ και καιρό ουσιαστικά είναι η δική μας στάση απέναντι στις εξελίξεις – την πορεία των οποίων μπορεί ο άνθρωπος να καθυστερήσει αλλά όχι να ανακόψει. Ο βασικότερος λόγος δε που ένα κύμα εξελίξεων επιβραδύνεται είναι διότι πρέπει να επιτευχθεί ένα πρώτο επίπεδο ασφάλειας που δεν είναι τίποτε άλλο από την αυτοματοποίηση των ανθρώπινων περιορισμών.
Διότι ενώ για μία μηχανή ο περιορισμός είναι ορισμένος και δύσκολα προσπελάσιμος ώστε να ανατραπεί, για τον άνθρωπο οι περιορισμοί είναι μία δύσκολη δραστηριότητα που δεν αυτοματοποιείται παρά μέσα από μία μακροχρόνια σύμπλευση κουλτούρας και βιωμάτων.
Το γεγονός πως ένα μέρος πολιτών θα προτιμούσε διακυβέρνηση από Τεχνητή Νοημοσύνη αποδεικνύει πως ενώ οι αρχιτέκτονες της τεχνολογίας αγωνίζονται να δημιουργήσουν ανθρώπινη σκέψη στις μηχανές, φτάνουν οι άνθρωποι να επιδεικνύουν μία αυστηρότητα σκέψης ανάλογη με την κυνική δυνατότητα μίας μηχανής.
Η αρχική παραδοξότητα τελικά μεταμορφώνεται σε μία άλλη. Προσπαθώντας να αποδεχθούμε τις τεχνολογικές δυναμικές, φτάνουμε να επιδεικνύουμε οι άνθρωποι μία απολυτότητα σκέψης που ανακόπτει το εξαιρετικό της ανθρώπινης νοημοσύνης – την παραγωγή εναλλακτικών αποφάσεων.
Εφημερίδα Μακεδονία 31/3/2019
