Αγαπημένο θέμα, ικανό να δημιουργήσει buzz γεμάτο λογύδρια στα σόσιαλ, είναι η μάχη ανάμεσα στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό τύπο.
Όταν άρχισε να αποκαλύπτεται η οικονομική κρίση προ δεκαετίας, μόνο όσοι είχαμε περάσει από τους διαδρόμους των «αναλογικών» δημοσιεύσεων μπορούσαμε να υποψιαστούμε την αλήθεια. Μεταξύ άλλων, ο κόπος που στήριζε τα θεμέλια του περιεχομένου είχε αρχίσει να υποχωρεί μπροστά στην έλλειψη ανταγωνισμού.
Ακόμα κι όταν εμφανίστηκε το αντίπαλο δέος όμως, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε το τσουνάμι ή καλύτερα, το ντόμινο των εξελίξεων όταν ο Τύπος γενικότερα, συντονίστηκε στον κυματισμό των σόσιαλ.
Τα άλλοτε, κέντρα αυθεντίας, έγιναν τα ίδια οι σεισμογενείς εστίες, με την ποιότητα να τραντάζεται και να παραδίδεται άνευ όρων μπροστά στην κακομαθημένη αλαζονεία και τον βαυκαλισμό της υπερπροβολής στα κοινωνικά δίκτυα.
Προσωπικότητες με πένα ιερή για δεκαετίες, παρασύρονται πλέον στην έκθεση του διαδικτύου, συμπορεύονται με ανώνυμες περσόνες, καίγονται σε πολιτικές χυδαιότητες και άλλα, νέα πρόσωπα, φρέσκα, αναδύονται μέσα από σύγχρονα οργανωμένα συστήματα που αναγνωρίζουν το μεγάλο μυστικό – πως ευκολότερο από το να διορθώσεις το κακό είναι να δημιουργήσεις μία εναλλακτική του.
Ο αρχικός φόβος πως ο ηλεκτρονικός τύπος θα αντικαταστήσει τον έντυπο, παραμένει για χρόνια μια ψευδεπίγραφη δικαιολογία, ένα φτηνό άλλοθι που ουσιαστικά γίνεται η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για κάθε αβαρές έντυπο βήμα.
Ακριβώς εξαιτίας της δομικής σύστασης των κοινωνικών δικτύων, τα πρόσωπα και οι σχέσεις καταλαμβάνουν την υψηλότερη προτεραιότητα, με το περιεχόμενο, την ποιότητα και τα γεγονότα να σέρνονται βαριεστημένα πίσω από τα φαντασμαγορικά χειροκροτήματα αναδημοσιεύσεων και Like.
Αυτός είναι ο λόγος που συχνότερα το φαιδρό ή ακόμα και το χυδαίο είναι αυτό που ελκύει την προσοχή ενώ το ψύχραιμο και ουσιαστικό περιεχόμενο υποχωρεί μπροστά στην αδυναμία του να προκαλέσει ερέθισμα.
Κι ενώ σε μια πρότυπη κοινωνία, θα περίμενε κανείς να είναι τα πρόσωπα αυτά που θα αναδεικνύουν με την απαραίτητη σύγχρονη μαεστρία το ποιοτικό περιεχόμενο, κατέληξε το φτηνό περιεχόμενο να αναδεικνύει τα πρόσωπα που περιδιαβαίνουν σε ιδιότυπα παράθυρα προβολής ως πρότυπα ικανά να επηρεάσουν.
Μέσα σε όλο αυτό το απολύτως στρεβλό περιβάλλον, το περιεχόμενο καταλήγει να θεωρείται ήσσονος σημασίας, ευτελισμένο στις παρερμηνείες του και τόσο ολίγιστο που θεωρείται ασήμαντος κάματος η παραγωγή του.
Βουτσκόγλου Ειρήνη
Εφημερίδα Μακεδονία 5/5/2019
“Ρόλοι Δραπέτες” – Εκδόσεις Πηγή
Υποψήφιο στα Public Book Awards
Κατηγορία Έκπληξη
Κατηγορία Ελληνικό Μυθιστόρημα