Posted by 
Η καλή διαδικτυακή συνέντευξη φαίνεται από την ακρίβεια στην ώρα εμφάνισης των συμβαλλόμενων μελών.
Μαμά Μαμαδοπούλου
Καλησπέρα!
Όποτε είσαι έτοιμη, μου λες.
Εδώ είμαι.
Eirini
Ωπ και μόλις χτύπησε ξυπνητήρι και υπενθύμιση! Καλησπέρα!
Μαμά Μαμαδοπούλου
Συγχρονιστήκαμε!
Eirini
Λοιπόοοοον. Μαμά Μαμαδοπούλου ε;
Μαμά Μαμαδοπούλου
Nαι! Αυτή είμαι!
Eirini
Από πότε είσαι αυτή;
Μαμά Μαμαδοπούλου
Ουσιαστικά από τον Οκτώβριο του 2005.
Για τους φίλους μου στο KidsCloud.gr από τις 27 Απριλίου 2011
Eirini
Πώς ξεκίνησε η ιδέα του KidsCloud; Τι ήθελες να κάνεις;
Μαμά Μαμαδοπούλου
Η ιδέα δεν ξεκίνησε από εμένα. Ξεκίνησε από τη νονά της μικρής, η οποία επέμενε γι’αυτό αρκετά χρόνια πριν φτιάξω ένα blog.
Ο λόγος ήταν ο τρόπος που εκφραζόμουν στα social media.
Ήμουν από τότε πολύ δραστήρια και έγραφα αρκετά. Η φίλη μου επέμενε ότι ήταν κρίμα να μην αναπτύσσω περισσότερο την έκφρασή μου και επίσης, ότι θα ήταν καλό να τα έχω κάπου, με τη μορφή ενός ημερολογίου.
Πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι να το αποφασίσω στην τρέλα ένα βράδυ Κυριακής και ενώ χαζολογούσαμε στο Facebook.
Κάπως έτσι επιλέξαμε το όνομα και το ένα έφερε το άλλο, όπου έμελλε να στηθεί από φίλους και μόνο με πολλή αγάπη. Φίλος μου σχεδίασε το πρώτο template, άλλος μου έφτιαξε το τότε λογότυπο κλπ. Και ο καλός μου έκλεισε το domain. Όλοι τους με γνώση της τρέλας μου.
Eirini
Είναι πολύ ενδιαφέρον που ήρθες στα blog μετά τα social. Οι περισσότεροι έχουμε κάνει το αντίθετο. Και στο σημείο αυτό θα ρωτήσω το αυτονόητο. Πώς προλαβαίνεις;!
Μαμά Μαμαδοπούλου
Το blog είναι ένα μέσο έκφρασης, χαλάρωσης, εκτόνωσης, ψυχοθεραπείας, για να το πω πιο περιγραφικά, ένα μέσο χαράς. Πάντα βρίσκουμε χρόνο για πράγματα που μας γεμίζουν χαρά. Οπότε προλαβαίνω. Αρκεί να νιώσω την ανάγκη να καταγράψω κάτι. Δεν εγκλωβίζομαι σε πρέπει χρονικά, τοπικά κλπ.
Μπορεί η έμπνευση να μου έρθει την ώρα που είμαι στο τρένο, πηγαίνοντας στο γραφείο. Δεν έχω κανένα πρόβλημα εκείνη την ώρα να βγάλω σημειωματάριο ή να γράψω στο note του κινητού (αρκεί να έχω τα γυαλιά μου μαζί – χαχαααα!). Ακόμη και όρθια.
Eirini
Έχω μπει τώρα στο KidsCloud και βλέπω πως έχει(ς) παρουσία σχεδόν σε όλα τα social. Στο fb δε, έχεις και το προσωπικό σου προφίλ. Πέρα από τις εμφανείς διαφορές στα χαρακτηριστικά κάθε πλατφόρμας, πώς πιστεύεις ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει ένας χρήστης κάθε κοινωνικό δίκτυο; Αυτό το ρωτάω γιατί είναι πολλοί εκείνοι που είναι μόνο στο fb ή μόνο στο instagram για παράδειγμα. Τι θα τους έλεγες για κάθε κοινωνικό δίκτυο;
Μαμά Μαμαδοπούλου
Θα μιλήσω για τον τρόπο που νιώθω – αντιμετωπίζω εγώ το κάθε κοινωνικό δίκτυο. Δεν τα χρησιμοποιώ με τον ίδιο τρόπο και σε αυτό παίζει ρόλο η διάθεσή μου.
Το Facebook μου βγάζει πιο πολύ την αίσθηση της παρέας. Μέσα από ένα post μπορείς να κάνεις όχι απλά διάλογο, αλλά ολόκληρη συζήτηση με αρκετούς. Το νιώθω πιο active και ίσως πιο άμεσο. Επίσης είναι το μέσο που αρκετοί χρήστες θα αφήσουν το comment τους για το άρθρο που έχεις γράψει.
Το Instagram, είναι η εικόνα της στιγμής (όπως το λέει και το όνομά του, βέβαια :p). Επιλέγοντας μία φωτογραφία για δημοσίευση με ένα μικρό σχόλιο, μπορείς να δηλώσεις σκέψη – συναίσθημα – πρόταση και να δώσεις το έναυσμα είτε για συζήτηση, είτε και για παρακίνηση να διαβαστεί κάποιο άρθρο στο blog.
Το Twitter είναι το μέσο που κυρίως θα βγω να δηλώσω κάτι. Παλαιότερα το χρησιμοποιούσα αρκετά. Μου άρεσε ο διάλογος που αναπτυσσόταν. Τα τελευταία χρόνια, ομολογώ ότι το παρακολουθώ, αλλά δεν είμαι τόσο active. Νιώθω ότι έχει ανάγκη περισσότερο χρόνο. Ή εγώ δεν το έχω οργανώσει καλά.
Για το Pinterest, τί να πω; Η δύναμη της εικόνας. Αρκεί η εικόνα να οδηγεί και σε ένα δυνατό – ενδιαφέρον κείμενο.
Ομολώ ότι το G+ δεν το πολυχρησιμοποιώ, γιατί ή δεν το γνωρίζω καλά ή δεν μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον.
Ξέχασα κάποιο; Χαχαχααααααααα!!
Eirini
Δεν γράφεις για πολιτική. Να υποθέσω πως αυτό είναι συνειδητή απόφαση;
Μαμά Μαμαδοπούλου
Ναι. Συνειδητότατη.
Eirini
Το φαντάστηκα. Και το εντυπωσιακό είναι πως δεν “παρασύρεσαι”. Έχεις δεχτεί ποτέ επίθεση στο διαδίκτυο για άποψη που έχεις εκφράσει;
Μαμά Μαμαδοπούλου
Νομίζω ότι ο λόγος που διατηρώ το blog και ο τρόπος που εκφράζομαι, είναι αυτά που ούτε με αφήνουν να παρασυρθώ, ούτε να δεχτώ επιθέσεις (αν και τα παρακολουθώ όλα).
Θέλω να μιλάω για τα θετικά και τα όμορφα.
Eirini
Εντυπωσιακό πραγματικά. Και το λέω απολύτως ειλικρινά διότι παρακολουθώ τον τρόπο που εκφράζεσαι και όντως δεν αφήνεις περιθώρια διαμάχης. [ε ν τ υ π ω σ ι α κ ο]. Παρόλα αυτά, σίγουρα θα έχεις γίνει μάρτυρας τέτοιων επιθέσεων στα σόσιαλ. Υπάρχει μία τάση μισογυνισμού ή είναι η ιδέα μου;
Μαμά Μαμαδοπούλου
Γενικώς υπάρχουν όλα. Όρεξη να έχεις να διαβάζεις σχόλια και ξεκατινιάσματα.
Και από/για γυναίκες και από/για άνδρες. Θεωρώ ότι δεν έχει να κάνει με το φύλο, αλλά με τις ανασφάλειες των ανθρώπων. Δείχνω κατανόηση (όπου μπορώ) και απέχω, όταν καταλαβαίνω ότι μία συζήτηση δεν θα μου δώσει κάτι, αλλά αντίθετα θα μου πάρει (π.χ. την ηρεμία μου). Το πρόβλημα βρίσκεται στη σκέψη μας και στην ψυχολογική πίεση που έχει όλη η κοινωνία.
Το σημαντικό είναι να βρίσκουμε πράγματα να μας γεμίζουν ενέργεια και να μας αποτοξινώνουν. Γι’αυτό κι εγώ έφτιαξα το blog, για να μιλάω για το πιο όμορφο πράγμα, το παιδί μου και το παιδί της μάνας μου (η ψωνάρα – χαχααααααααα!!)
Eirini
Τι ωραία πάσα μου έδωσες τώρα. Μάνα μπλόγκερ, έφηβης + μπλόγκερ. Είναι τόσο τρομακτικό όσο ακούγεται;!
Μαμά Μαμαδοπούλου
Δεν είναι καθόλου τρομακτικό, γιατί ήρθε σταδιακά (για την ώρα).
Στην περίοδο της εφηβείας της κόρης μου νιώθω ότι “ανεβήκαμε πίστα”. Το έχω δει ως πρόκληση.
Βέβαια, προσπαθώ να είμαι ήρεμη, ψύχραιμη (ελάττωσα τους καφέδες :p) και να την ακούω ακόμη περισσότερο από ό,τι πριν. Χρειάζεται πολλή μελέτη του έφηβου, πριν δράσεις – αντιδράσεις σε όλα.
Eirini
Πραγματικά, όλη αυτή η κατάσταση σας είναι ολοκληρωμένο tutorial που πρέπει να παρακολουθεί κάθε σύγχρονος κηδεμόνας. Και μου αρέσει πολύ ο τρόπος που το αντιμετωπίζεις. Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο σε εσένα είναι το θέμα της ανωνυμίας/ψευδωνυμίας σου. Οι περισσότεροι στο διαδίκτυο νομίζω πως γνωρίζουν ποια είσαι αλλά θέτεις όρια ανά περίπτωση. Ποια είναι η λογική σε αυτό;
Μαμά Μαμαδοπούλου
Η ανωνυμία/ψευδωνυμία προέκυψε από την πρώτη στιγμή δημιουργίας του blog, καθώς το θέμα είναι το παιδί μου. Σημείο αναφοράς είναι εκείνη και ασχέτως με το γεγονός πως νομίζω ότι την προστατεύω με τον τρόπο που μιλάω για εκείνη και δεν την εκθέτω, δεν θα ήθελα μία τόσο ανοιχτή “ταυτοποίηση” του προσώπου της. Aυτό γίνεται για εκείνη. Αν μιλούσα μόνο για μένα, θα ήμουν περιβόλι ανοιχτό.
Eirini
Σωστά. Η αλήθεια είναι πως δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Πάμε στις άλλες μεγάλες αγάπες. Βιβλία και μουσική. Διαβάζουν μωρέ οι Έλληνες βιβλία [ή μόνο γράφουν;];
Μαμά Μαμαδοπούλου
Νομίζω, ότι διαβάζουν (και μετά γράφουν). Xαχαχααααααααααα!!
Η αίσθησή μου είναι πως τα τελευταία χρόνια, υπάρχει μεγαλύτερο αναγνωστικό κοινό. Η δική μας γενιά, διαβάζει περισσότερο.
Eirini
Βοήθησε το διαδίκτυο στο να διαβάζουμε περισσότερο; Οξύμωρο δεν ακούγεται;..
Μαμά Μαμαδοπούλου
Το διαδίκτυο νομίζω ότι παρακίνησε περισσότερους.
Θες, γιατί μοιράζονται πολλές απόψεις και συζητήσεις, θες γιατί η εικόνα ενός εξώφυλλου σε μια φωτογραφία στο instagram κέντρισε κάποιους άλλους;
Ακόμη και το γεγονός ότι οι φίλοι μας μοιράζονται βιβλία που διαβάζουν και πλέον κάνουμε διάλογο, αλλάζουμε απόψεις κλπ είναι ένα κίνητρο.
Eirini
Ηλεκτρονικό βιβλίο ή hard copy; Τι διαλέγεις;
Μαμά Μαμαδοπούλου
Μ’αρέσει το hard copy. Θέλω να μυρίζω το χαρτί και μετά να βλέπω το βιβλίο στολισμένο στο ράφι της βιβλιοθήκης μου. Βέβαια, σε λίγο δεν θα χωράμε στο σπίτι, αλλά δεν έχει σημασία. Χαχαχαααααααααα
Eirini
λολ Κι εγώ στην ίδια κατηγορία ανήκω. Κι ίσως επειδή έχω διαβάσει πολλά ηλεκτρονικά συγγράμματα λόγω σπουδών, με κουράζει η ανάγνωση στην οθόνη. Βιβλίο δεν είναι μόνο το εξώφυλλο και το περιεχόμενο. Βιβλίο είναι κι αυτή η μοναδική μυρωδιά του χαρτιού. Μίλησε μας τώρα για τον έρωτα με την μουσική.
Μαμά Μαμαδοπούλου
Aαααα!! Αυτός κι αν είναι έρωτας – ερωτάς μου (που τραγουδάει και ο Καλλίρης :p). Γενικά δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς να ακούω μουσική.
Από την ώρα που ξυπνάω, πρώτα θα βάλω μουσική και μετά θα φτιάξω καφέ. Έχω πάντα μαζί μου τα ακουστικά του κινητού μου και ακούω μουσική στις διαδρομές μου, στις αναμονές, δηλαδή όλη μέρα. Έχω ανάγκη το “χρώμα” της μουσικής στην καθημερινότητά μου.
Και βέβαια, με κάθε ευκαιρία τρέχω σε συναυλίες. Και η χαρά μου τα τελευταία χρόνια είναι ότι έχω μαζί μου τώρα πια και την κόρη μου. (Και κάπως έτσι ο καλός μου έχει βρει την ηρεμία του, που τον έσουρνα παντού μαζί)
Eirini
Σοβαρά τώρα. Πότε κοιμάσαι;
Μαμά Μαμαδοπούλου
Χαχααααααααα!! 00:30 – 06:20 Eκτός κι αν έχω ξεκινήσει σιδέρωμα αργά οπότε θα το πατήσουμε μέχρι τη 01:00. Προσπαθώ να κοιμάμαι λίγο παραπάνω τα Σαββατοκύριακα, που λέω “Αύριο θα κοιμηθώ, όσο θέλω- μην με ξυπνήσετε πριν τις 9” και τελικά ξυπνάω στις 07:00 μόνη μου.
Eirini
Απίστευτο.
Θέλω να δώσεις τρεις συμβουλές σε γονείς και τρεις σε παιδιά, σχετικά με το διαδίκτυο. Κι όταν λέω “συμβουλές”, δεν εννοώ “κατήχηση” αλλά από την οπτική της εμπειρίας.
Μαμά Μαμαδοπούλου
Χμ. Θα έλεγα ότι θα πρότεινα τα εξής σε γονείς.
Είναι σημαντικό να γνωρίζουν τα παιδιά τη “θεωρία” του κινδύνου της χρήσης του διαδικτύου, χωρίς όμως να το φοβούνται. Το διαδίκτυο είναι υπέροχο, αρκεί να το χρησιμοποιείς σωστά. Επίσης δεν θα απαγόρευα κάτι, χωρίς να το εξηγήσω. Στην κόρη μου δεν έχω απαγορεύσει να δημιουργήσει facebook προφίλ. Της έχω εξηγήσει και την έχω πείσει γιατί δεν γίνεται να έχει ακόμη. Αν το κάνω απαγορευμένο και δεν το εξηγήσω (ειδικά στον έφηβο) μπορεί να το φτιάξει κρυφά και να μην το πάρω χαμπάρι και ποτέ. Και βέβαια, είναι σημαντικό να μην νιώθουν ότι τα αστυνομεύουμε.
Πρέπει να έχουν μια ελεγχόμενη ελευθερία.
Άρα, ερχόμαστε στο δεύτερο σημείο, που θα πρότεινα να είμαστε ανοιχτοί και να συζητάμε. Να νιώθει το παιδί ότι μπορεί να μοιραστεί μαζί μας κάτι που το προβληματίζει – φοβίζει ή κάτι που του συνέβη χωρίς να τρέμει φωνές και τιμωρίες Δυστυχώς εάν δεν νιώσει την άνεση, να μας προσεγγίσει μπορεί πολύ εύκολα να ψάξει απαντήσεις σε φίλους, που ίσως (το πιο πιθανό) είναι να είναι λανθασμένες ή να το οδηγήσουν σε επικίνδυνα μονοπάτια.
Ας μην είμαστε τόσο αυστηροί. Ακόμη κι εμείς που είμαστε ενήλικες κάνουμε λάθη και κάποιοι χοντρά. Α! Και όταν θέλουν να μας δείξουν κάποιο παιχνίδι ή κάτι άλλο που έχουν ανακαλύψει, ας το παρακολουθήσουμε. Μας ρίχνουν γέφυρες να μπούμε στον κόσμο τους.
Δεν θα μπορούσα να πω κάτι απευθυνόμενη στα παιδιά γενικά. Νιώθω άβολα, γιατί το κάθε παιδί θέλει τον τρόπο του και ό,τι κι αν ειπωθεί από μία άγνωστη ανώνυμη κυρία, θα ακουστεί κατήχηση.
Eirini
Διαβάζω την απάντηση σου και χαίρομαι που αποκαλύπτεται και από εσένα [διότι εγώ δεν είμαι μαμά αλλά μόνο..θεία) πως οποιαδήποτε συμβουλή προς τους γονείς για την “ασφάλεια” των παιδιών τους στο διαδίκτυο, απλά αναδεικνύει το προφανές: πως η σύγχρονη πραγματικότητα θέτει νέες προκλήσεις στην ανατροφή των παιδιών κι εκεί πρέπει να εστιάσουμε. Ουσιαστικά, προετοιμάζουμε τα παιδιά για μια σύγχρονη πραγματικότητα. Προσωπικά με τρελαίνει όταν διαχωρίζεται το διαδίκτυο από την συμβατική καθημερινότητα. Μα.. δεν είναι αλληλεπικαλυπτόμενα πλέον αυτά;
Μαμά Μαμαδοπούλου
Ε, μα, ναι! Το διαδίκτυο είναι ένας ακόμη χώρος έκφρασης – κίνησης – εργασίας κλπ. Είναι κομμάτι της καθημερινότητας.
Δεν γίνεται να διαχωριστεί.
Eirini
Θέλω να σε ευχαριστήσω άλλη μία φορά όχι μόνο για την συνέντευξη και την διαδικτυακή φιλία αλλά και για την γενναιοδωρία σου. Οι άνθρωποι που μπαίνουν στον κόπο και παρά το φορτωμένο τους πρόγραμμα, έρχονται να σε συναντήσουν κάποια στιγμή από κοντά, διαθέτουν ένα μεγαλείο γενναιοδωρίας. Έτσι το έχω αποφασίσει βρε παιδί μου. Κι οι εποχές είναι πονηρές, πολύ πονηρές για να μην αναγνωρίζεις το κάθε μεγαλείο. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ αγαπητή Μαμά Μαμαδοπούλου και αναμένω νέα ποστ, νέες φωτό [κι ας σκάω από την ζήλια μου] και νέους διαγωνισμούς στο KidsCloud.
Μαμά Μαμαδοπούλου
Μα, τί λες!! ? Η χαρά είναι δική μου και δεν υπήρχε περίπτωση, να μου δοθεί η ευκαιρία να συναντήσω τη διαδικτυακή φίλη μου και να την αφήσω έτσι. Eίναι κάτι που το κέρδισες.
Εγώ με τη σειρά μου θέλω να σε ευχαριστήσω για την τιμή να μου κάνεις αυτή την πρόσκληση της συζήτησης που απόλαυσα πραγματικά, όπως και επίσης να πω για άλλη μία φορά και δημόσια, πως όταν πρωτοξεκίνησα το blog και δημιούργησα τα social media του, δεν ήσουν απλά ο άνθρωπος που παρακολουθούσα στο twitter και μάθαινα πράγματα, αλλά κάποιες φορές σου έστελνα μηνύματα με ερωτήσεις χρήσης τους και με βοηθούσες πάντα. Κι αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!
