Posted by Εχθές στο twitter υπήρξε ένας μικρός χαμούλης [όπως συνηθίζουμε να λέμε εκεί] με την απόφαση του twitter να αλλάξει το εικονίδιο του Fav [=favorite] που ήταν αστεράκι με μία καρδούλα.
Το ίδιο το twitter [ η επιχείρηση του κοινωνικού δικτύου] δικαιολόγησε την απόφαση αυτή ως έναν ευκολότερο τρόπο να λειτουργούν οι νέοι χρήστες δηλώνοντας αποδοχή/χειροκρότημα.
Μόνο που ουσιαστικά, άλλαξε όλη η φιλοσοφία της λειτουργικότητας του Fav, διότι με Fav οι χρήστες κρατούσαμε “αποθηκευμένα” και tweet [=μηνύματα] που απλά δεν θέλαμε να χάσουμε – όπως, συνδέσμους σε κάτι ενδιαφέρον.
Εξακολουθούμε να έχουμε αυτή τη δυνατότητα βέβαια, παρότι το αστεράκι του Fav έγινε καρδούλα και η ένδειξη είναι Like και όχι Fav, αλλά παρόλα αυτά “αυτόματα” άλλαξε η ερμηνεία της κίνησης.
Άμεσα και ξεκάθαρα πλέον, όποιος επιλέγει καρδούλα = Like δεικνύει επιδοκιμασία/χειροκρότημα.
Την άποψη μου την δημοσίευσα εχθές στο twitter:
[Τα tweet διαβάζονται από κάτω προς τα επάνω, εφόσον έτσι λειτουργεί το timeline = ο ..διάδρομος μηνυμάτων του twitter. Εγώ δουλεύω το twitter μέσα από έναν client, μία άλλη εφαρμογή δηλαδή, το Tweetdeck]
Κατά την άποψη μου λοιπόν, κάθε αλλαγή σε σήμανση – τόσο λεκτικά όσο και εικονικά – υποκρύπτει μία διάθεση και πρόθεση του μέσου να διορθώσει ερμηνείες. Δεν είναι μυστικό άλλωστε πως το Like στο facebook συχνά έχει διαφορετική έννοια για κάθε χρήστη. Άλλες φορές δηλώνει χειροκρότημα στην δημοσίευση, άλλες φορές απλά εκτίμηση στον χρήστη – ακόμα και στην περίπτωση δημοσίευσης θανάτου, το Like δηλώνει συμπαράσταση και όχι φυσικά χειροκρότημα που κάποιος έφυγε από την ζωή.
Οι σημάνσεις στο διαδίκτυο είναι ανοικτές σε ερμηνείες. Όσο κι αν υπάρχει συγκεκριμένη λέξη για μία σήμανση, ο χρήστης πάντα θα την χρησιμοποιεί επιδίδοντας την δική του ερμηνεία.
Αλλάζοντας την σήμανση, διορθώνονται οι ερμηνείες οι οποίες πιθανότατα θεωρούνται από το κοινωνικό δίκτυο ως παράταιρες ή επικίνδυνες.
Η καρδούλα στο twitter με την ένδειξη του Like επιχειρεί όχι μόνο να καταστείλει την αυξανόμενη ρητορική μίσους που πηγάζει αφενός από την δυνατότητα ανώνυμων λεκτικών επιθέσεων, αφετέρου από την επίπλαστη υποστήριξη αυτής της ρητορικής μίσους από “όμοιους” λογαριασμούς αλλά να μας θυμίσει πως είμαστε άνθρωποι.
Βλέπετε, όσο περνά ο καιρός, κάθε χρήστης παρασύρεται τόσο από τους αυτοματισμούς κάθε διαδικτυακής υπηρεσίας που ασυναίσθητα περιορίζει τις ανθρώπινες αντιδράσεις του.
Γινόμαστε όλοι bot;
Περίπου. Αρχίζουμε και λειτουργούμε μηχανικά.
Οι άνθρωποι όμως αισθανόμαστε πιο γρήγορα από ό,τι σκεφτόμαστε και αυτός είναι ο λόγος που συχνά τα κοινωνικά δίκτυα θα προχωρούν σε αλλαγές που ενώ φαντάζουν ασήμαντες, υποκρύπτουν την υποχρέωση τους να μας θυμίζουν πως είμαστε άνθρωποι.
