Posted by
Σχεδόν κατακλύστηκε το ειδησεογραφικό διαδίκτυο αυτές τις ημέρες από την είδηση πως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση που επιτρέπει στους χρήστες να ζητούν διαγραφή των δεδομένων τους.
Το παραπάνω, σε πολύ γενικό πλαίσιο κατανόησης.
Αυτό που με ξένισε πρωτίστως, πέρα από το γεγονός πως τα περισσότερα άρθρα σχεδόν αντέγραφαν το ένα το άλλο, ήταν πως σε κανένα από αυτά δεν υπήρχε παραπομπή στην απόφαση ή οποιαδήποτε αναφορά σε αρχική πηγή.
Κατανοώ πως ένα site με διαφημίσεις δε μπορεί να δίνει επισκέψεις σε άλλο, όταν όμως πρόκειται για απόδειξη είδησης πιστεύω πως επιβάλλεται από την αρχή του..αυτονόητου να δοθεί μία παραπομπή αν μη τι άλλο, στο επίσημο όργανο της απόφασης.
Εκτός όλων αυτών κι όπως συμβαίνει συχνά όταν γράφουμε για πράγματα που δεν τα πολυ-καταλαβαίνουμε, διάβασα και αρκετά άσχετα παραδείγματα, αλλά αυτά τα αφήνω για άλλη ανάρτηση.
Ως αναγνώστρια λοιπόν αναζήτησα την είδηση στην πηγή της και θέλησα να δω τι σχετικό προϋπήρχε αυτής της είδησης, επιχειρώντας να διαλευκάνω κάποια θολά σημεία.
Το δικαίωμα στην λήθη, το οποίο ουσιαστικά σημαίνει “το δικαίωμα να σε ξεχάσουν” [= the right to be forgotten] δεν είναι Νέα Είδηση.
Είναι παλιά. – 1995 Ευρωπαϊκή Οδηγία για την Προστασία των Δεδομένων [=Data Protection Directive] και Wikipedia.
Τι σημαίνει “διαγραφή δεδομένων” και από πού;
Δεδομένα δίνουμε όλοι μας. Αυτά καταγράφονται από τις σελίδες, τις μηχανές αναζήτησης και τις εφαρμογές που χρησιμοποιούμε και πολλά διακινούνται με αναδημοσιεύσεις από τους λογαριασμούς με τους οποίους είμαστε συνδεδεμένοι. Ουσιαστικά αυτές ακριβώς οι αναδημοσιεύσεις είναι που καθιστούν σχεδόν αδύνατη την περίπτωση να μας ξεχάσει κάποιος. Το θέμα όμως προφανώς δεν είναι να ξεχάσει ο κόσμος κάτι που μας αφορά αλλά να μη μπορεί να το επιδείξει ως διαδικτυακό πόρο. Να μη μπορεί να το αποκαλύψει και να το διακινήσει ως είδηση δηλαδή.
Μπορούμε πράγματι όλοι να ζητήσουμε διαγραφή πληροφοριών που μας αφορούν; Και τι ακριβώς θα κάνει η Google [ η οποία για άλλη μία φορά καθίσταται συνώνυμη του διαδικτύου]; Κι αν μια είδηση έχει αναδημοσιευθεί από 100 διαφορετικούς χώρους; Ή από 100 διαφορετικούς χρήστες;
Οι αλήθειες:
1. Δεν αρκεί να ζητήσουμε διαγραφή πληροφοριών που μας αφορούν. Πρέπει να ελεγχθεί τι είδους πληροφορίες είναι αυτές και γιατί είναι τόσο σημαντικό για εμάς να πάψουν να υφίστανται ηλεκτρονικά. Ενδιαφέρον λοιπόν δεν αποτελούν οι δεκάδες χιλιάδες αιτήσεις που κατατέθηκαν στην Google για διαγραφή αλλά πόσες τελικά από αυτές θα γίνουν δεκτές.
2. Η Google θα ελέγξει στα αποτελέσματα της μηχανής αναζήτησης τις πληροφορίες που μας αφορούν και αν αποφασίσει πως ορθά επιζητείται η διαγραφή τους, τότε έχει την υποχρέωση όχι μόνο να αφαιρέσει τα αποτελέσματα αλλά και να ζητήσει από τις ιστοσελίδες που περιέχουν αυτές τις πληροφορίες να διαγράψουν το περιεχόμενο.
Factesheet on the Right to be Forgotten
Court of Justice of the European Union -PRESS RELEASE No 70/14
Luxembourg, 13 May 2014
“Το δικαίωμα να σε ξεχάσουν” αποτελεί μάλλον οξύμωρη επιθυμία στο διαδίκτυο όπου όλοι γινόμαστε “αθάνατοι”.
Τα βίντεο μου στο youtube για παράδειγμα, θα υπάρχουν και όταν εγκαταλείψω τον μάταιο τούτο κόσμο, το ίδιο και οι λογαριασμοί μου στο facebook, twitter etc.
Παρόλα αυτά επίσης αυτονόητα, πρέπει να υπάρχει μία ρύθμιση και μία δυναμική εξισορρόπησης εφόσον όλο και πιο συχνά πλέον ο χρήστης αντιλαμβάνεται πως ό,τι δημοσιεύεται από τον ίδιο ή άλλο και τον αφορά, παραμένει έτοιμο να αποκαλυφθεί στα ψηφιακά “περίπτερα” και ως εκ τούτου να υποστεί και επεξεργασία, να ερμηνευθεί δόλια ή αφελώς και να διακινείται εις τους αιώνες των αιώνων…
Μόνο που.. στην επεξεργασία, την ερμηνεία και την διακίνηση, υπεύθυνοι είναι πάντοτε Άνθρωποι και σπάνια οι μηχανές. – Τροφή για σκέψη. 🙂
Υ.Γ. Κι ακόμα δεν αγγίξαμε τα δεδομένα που καταγράφονται από τις εφαρμογές κινητών τηλεφώνων και μπορούν σε ένα μικρό σχετικά χρονικό διάστημα να παραδώσουν – σε ποιον άραγε και γιατί- ένα πλήρες προφίλ με τις προτιμήσεις μας, τα μέρη που επισκεφτήκαμε, με ποιους τα επισκεφτήκαμε και άλλα, άρα έχουμε ακόμα μέλλον στις..άγνωστες λέξεις και τις μεγαλοστομίες… – μία εκ των οποίων είναι τα Big Data που πραγματικά μπορούν να τρομάξουν τους χρήστες όταν βέβαια τα ανακαλύψουν..
