Posted by Το άρθρο Facebook says “Likes” are free speech in sheriff case είναι ένα πολύ ιδιαίτερο έναυσμα για σκέψη και σχολιασμό.
Εν ολίγοις, η ιστορία έχει ως εξής:
Ένας βοηθός Σερίφη έκανε Like στο facebook page του αντίπαλου υποψηφίου Σερίφη και απολύθηκε για αυτό.
Το κωμικοτραγικό που ουσιαστικά είναι το σημαντικό, είναι πως από αυτή την αυτονόητη ίσως για όλους μας έκβαση, κινήθηκαν διαδικασίες που στο ελληνικό σύμπαν είναι απολύτως εξωγήινες.
Ο βοηθός Σερίφη κατέφυγε στην δικαιοσύνη.
Έλαβε άμεση υποστήριξη από το American Civil Liberties Union.
[όχι επειδή είχε μέσον, όχι επειδή ήταν δημοσιογράφος, όχι επειδή το ζητούμενο ήταν η μεμονωμένη δικαίωση – γκουχ γκουχ]
“The Supreme Court has made clear that the First Amendment protects everyone’s right to express their thoughts and opinions in whatever form they choose to do so, whether it’s speaking on a street corner, holding up a sign, or pressing a button on Facebook to say that you ‘Like’ something,” said ACLU attorney Aden Fine.
Το Facebook εξέδωσε ειδική αναφορά υποστηρίζοντας πως το Like προστατεύεται από την ελευθερία του λόγου και υπό αυτή την έννοια, κανείς δε μπορεί να διώκεται για την αυτοδιάθεση του με αυτό.
[όχι λύσεις ανά περίπτωση, όχι στρουθοκαμηλισμοί, κατασκευασμένες δημοφιλίες, συναισθηματικά ντελίρια προστασίας ευπαθών ομάδων γκουχ γκουχ]
Κι εμείς εδώ, ακόμα προσπαθούμε να κάνουμε τους χρήστες.. μέλη αντί εκπτωτικών κουπονιών [για να πάρουμε τα mail τους και να τα πουλήσουμε σε κακόμοιρους πολιτικάντηδες που θεωρούν πως διαβάζει κάποιος τα spam τους], να υπογράψουμε καμιά τριετή σύμβαση για social media Περιφέρειας ή να προκαλέσουμε κάποιο νομικό αναβρασμό που φυσικά θα λήξει εξωδικαστικά για να λάβουμε το χρίσμα της Μητέρας Τερέζας των αδυνάτων.
Food for thought
1. Η ιστορία διδάσκει πως δεν υπάρχουν αγνοί κι αμόλυντοι πολίτες. Η τάση στην ανομία [απόλυση για ένα Like στον αντίπαλο] υπάρχει σε όλους τους πολίτες όλων των χωρών. Αυτό που δεν υπάρχει σε όλα τα Κράτη είναι η σοβαρότητα. Σωστό ή Λάθος;
2. Οι δημοσιογράφοι στα προσωπικά τους προφίλ όπου τα μέλη στην πλειοψηφία τους έλκονται από την δημοσιογραφική ιδιότητα, δικαιούνται σε πολιτική άποψη με κρίσεις κι επικρίσεις επί προσώπων; Εδώ σε θέλω φρενδ μου.
Η μεμονωμένη περίπτωση δεν αποτελεί απόδειξη γενικής ισχύος αυτής της πρακτικής στις ΗΠΑ περί σοβαρότητας. Δες μία “ιστορία αγάπης…”, αν δεν την έχεις δει και έλα μετά να ξανασυζητήσουμε. Εκτός και αν θεωρείς τον Μάικλ Μουρ αριστερό… 🙂 http://www.dailymotion.com/video/xemen5_tvxs-gr-yyyyyyyyyyyy-yyy-yyyyyyy-yy_shortfilms Για τα αμερικάνικά δεδομένα είναι αριστερός, αλλά για τα ελληνικά ούτε με σφαίρες. Προσωπικά δεν συμφωνώ με την οπτική του και θεωρώ γραφική την πολιτικη του ανάλυση, αλλά τα δεδόμενα που παρουσιάζει δείχνουν ότι κι εκεί ενίοτε διϋλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλο. Οπου κώνωπας τα λάικ και κάμηλος όσα θα δεις στο ντοκιμαντέρ εάν έχεις το κουράγιο και το χρόνο να διαθέσεις.
Το ότι δεν είμαστε σοβαρό κράτος συγκριτικά με τις ΗΠΑ είναι γεγονός, αλλά και το ότι οι ΗΠΑ δεν είναι σοβαρό κράτος συγκριτικά με τους στόχους του είναι επίσης γεγονός. Και είναι κρίμα διότι σε αυτό το κείμενο (δεν μπορώ να γνωρίζω το παρασκήνιο που υπονοείται) φτάνεις να αδικείς την κρίση σου και το μυαλό σου. Δηλαδή ασχολείσαι με έλλασονος σημασίας θέματα και αγνοείς τα ήσσονος με το να επικεντρώνεις στα περί ισότιμης μεταχείρισης σε μία χώρα που οι ανισότητες είναι κραυγαλέες και πουλάνε σε αντάλλαγμα δίκην καθρεφτάκι για ιθαγενείς την ελευθερία του λόγου.
Οκ, έχουμε ελευθερία του λόγου να λέμε ό,τι μας κατέβει στην κούτρα, ε και; Εχουμε σε ουσιαστικά ζητήματα ισοτιμία;
Και ακριβώς αυτή η έλλειψη ουσιαστικής ισοτιμίας είναι που γεννά και τα φαινόμενα: “λύσεις ανά περίπτωση, όχι στρουθοκαμηλισμοί, κατασκευασμένες δημοφιλίες, συναισθηματικά ντελίρια προστασίας ευπαθών ομάδων”
Διότι όπως θα δεις και στις ΗΠΑ υπάρχουν επίσης δύο μέτρα και δύο σταθμά… ενώ θυμούνται τη σοβαρότητα σε θέματα fb… Να γελάσω ή να κλάψω;
Στη 2η ερώτησή σου θα έλεγα ότι ναι, οι δημοσιογράφοι δικαιούνται όπως και όλοι οι πολίτες να έχουν πολιτική άποψη στη σελίδα τους στο fb, η οποία δεν είναι το έντυπο στο οποίο γράφουν. Στο έντυπο θα πρέπει να εκφράζουν όσο το δυνατόν πιο ουδέτερα την είδηση. Αλλά αν δεν θέλουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας το έντυπο που γράφουν καθορίζει και τη γραμμή της είδησης, είτε το έντυπο είναι δεξιά, είτε αριστερά, είτε κέντρο και αυτό ισχύει και εδώ και παντού. Απλά εδώ αρκετές φορές δεν κρατάνε καν τα προσχήματα μερικοί και κάνουν κυριολεκτικά προπαγάνδα μέσα από τα έντυπά τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και ξένες εφημερίδες που πράττουν τα ανάλογα.
Θα απαντήσω σε όλα μαζί διότι ο χρόνος είναι περιορισμένος.
Ως προς το 1ο
Μα, δε νομίζω πως εξέφρασα πουθενά την βεβαιότητα πως όλα λειτουργούν απολύτως σωστά στην Αμερική. Προσπάθησα απλά- και μέσα σε ένα πολύ σύντομο ποστ πιστεύω πως τα καταφερα- να επιδείξω αυτό που επανειλημμένως επισημαίνω: πως τα social network και δη το facebook παίρνουν πολύ στα σοβαρά τον εαυτό τους ως επιχειρήσεις και αντιστοίχως σοβαρά το αντιμετωπίζει και το νομικό σύστημα. Κάτι που δεν έχω δει στην Ελλάδα.
Φυσικά αυτό δεν αποδεικνύεται απόλυτα εφόσον περιπτώσεις όχι μόνο υπάρχουν αλλά και προκύπτουν συνεχώς. Άλλωστε ουδείς μπορεί να γνωρίζει όλες τις περιπτώσεις. Το ποστ αναφέρεται σε μία περίπτωση που ανάγκασε ουσιαστικά την επιχείρηση του facebook να δηλώσει ρητά την ερμηνεία που δίνει σε ένα χαρακτηριστικό feature της [το Like] και με το οποίο ο χρήστης εκδηλώνει συμπεριφορά.
Δεν μπορώ να καταλάβω τι οδηγεί έναν σχολιαστή να αναφερθεί πέραν του ποστ “στην κρίση μου και στο μυαλό μου” [προσφάτως μου συνέβη και στο twitter] αλλά ..είμαι απολύτως ικανοποιημένη με την κρίση μου και το μυαλό μου οπότε δεν έχω να απαντήσω κάτι σε αυτό.
Την γνώμη μου λέω σε σύντομα κείμενα τα οποία συχνά συστήνω ως food for thought. Την δική μου γνώμη. Όχι κάποιου άλλου.
Η ελευθερία του λόγου είναι προφανώς ένα τεράστιο θέμα, ειδικά στο διαδίκτυο, οπότε θα ήταν άσκοπο να ξεκινήσω εδώ τώρα μία τέτοια συζήτηση. Μπορώ όμως να σε παραπέμπψω στο τελευταίο μου video όπου λέω κάποια πράγματα σχετικά όπως και στο ποστ Καμπανάκι για την ελευθερία του λόγου στο διαδίκτυο.
Ως προς το 2ο
Σέβομαι την άποψη σου αλλά εγώ διαφωνώ. Επίσης το ζήτημα όμως είναι μεγάλο και επιφυλάσσομαι να επιχειρηματολογήσω συγκεκριμένα σε ένα άλλο ποστ σύντομα. Θα ήθελα να αφήσω να περάσει λίγος καιρός ώστε να λάβω απαντήσεις και από άλλους [απαντήσεις οι οποίες συχνά έρχονται στο fb ή με mail οπότε πρέπει να δίνεται χρόνος ώστε να επεξεργαστεί ο αναγνώστης αυτά που διάβασε]
Ομολογώ ότι δεν μου ήταν σαφές ότι η σοβαρότητα αφορούσε στο πώς αντιμετωπίζει το facebook τον εαυτό του ως επιχείρηση, αλλά ότι πήγαινε στη σοβαρότητα των ΗΠΑ ως κράτος.
Ωστόσο δεν νομίζω ότι η Ελλάδα έχει ανάλογης εμβέλειας επιχειρήσεις όπως το facebook με μερικά εκατομμύρια χρήστες που μπορεί να “επιβάλει” σοβαρά την παρουσία του. Με επιφυλάξεις πάντα και ως προς αυτό, διότι και με τη google έχουμε ανάλογη σοβαρότητα, αλλά που εκδηλώνεται επιλεκτικά.
Ως προς την κρίση και το μυαλό, εννοώ ότι σε έχω εισπράξει γενικότερα ως πολύ πιο οξύνου και αυτό το ποστ μου έδωσε την αίσθηση της ενασχόλησης με ελάσσον (και όχι με δύο λ όπως λανθασμένα είχα γράψει) που δεν κατάλαβα γιατί το θίγεις σαν θέμα. (είχα και άλλο λάθος: μείζονος ήθελα να πω και όχι ήσσονος στο μεγάλο σχόλιο).
Σωστά μου τη λες ότι εσύ λες τη γνώμη σου και όχι τη γνώμη κάποιου άλλου. Αλλά η επισήμανση μου δεν αφορούσε στο τι γνώμη εκφράζεις, αλλά στο ότι δεν με έπεισες ότι το θέμα που ασχολείσαι είναι σοβαρό σαν μεμονωμένο περιστατικό άσε που η παράμετρος που αναφέρεις στην απάντησή σου στο σχόλιο μου δεν μου ήταν καθόλου φανερή στο ποστ. Υπό αυτή την έννοια μίλησα για υποτίμηση του μυαλού σου και της κρίσης σου, διότι δεν σε έχω συνηθίσει να επισημαίνεις ήσσονος σημασίας θέματα. Δεν μου έγινε δηλαδή σαφές τι στο καλό προσπαθείς να πεις, ίσως επειδή το κείμενο περιέχει και υπαινικτικά στοιχεία που δεν έχω υπόψη μου.
Ως προς το 2ο αναμένω να ακούσω τα επιχειρήματά σου σε επόμενο ποστ.
Τα συμμάζεχα όλα σε ένα εδώ που κανονικά θα έπρεπε εξαρχής να απαντήσω. Συγγνώμη που θα σε βάλω σε κόπο να σβήσεις τα σκόρπια.
Κατά την προσωπική μου άποψη το να γνωρίζω κάτω από ποια πολιτική οπτική διαβάζω την είδηση είναι περισσότερο έντιμο, παρά να μου παριστάνουν ότι είναι ανεξάρτητοι, διότι απόλυτη αντικειμενικότητα δεν υπάρχει. Θα μου πεις δεν έχουν όλοι την απαραίτητη καλλιέργεια ώστε να μπορούν να φιλτράρουν μέσα από τη δική τους κοσμοθεωρία κάτι που διαβάζουν και απηχεί μία άλλη πολιτική οπτική. Σε αυτό θα συμφωνήσω και θα πω ότι γι’ αυτό χρειάζεται σωστή παιδεία και θα αρχίσουμε πάλι ένα αδιέξοδο κύκλο συζήτησης για το πόσο ένα μη σοβαρό κράτος μπορεί να παρέχει τέτοια παιδεία κλπ. Οπότε σταματώ εδώ.
Α! Και ξεχνάς και την περίπτωση Assange που θέλουν να τσιμπήσουν και αν είναι δυνατόν να εκτελέσουν ή να κλείσουν σε κανένα Γκουαντάναμο. Ελευθερία του λόγου είπαμε; Lol!
Ομολογώ ότι δεν μου ήταν σαφές ότι η σοβαρότητα αφορούσε στο πώς αντιμετωπίζει το facebook τον εαυτό του ως επιχείρηση, αλλά ότι πήγαινε στη σοβαρότητα των ΗΠΑ ως κράτος.
Ωστόσο δεν νομίζω ότι η Ελλάδα έχει ανάλογης εμβέλειας επιχειρήσεις όπως το facebook με μερικά εκατομμύρια χρήστες που μπορεί να “επιβάλει” σοβαρά την παρουσία του. Με επιφυλάξεις πάντα και ως προς αυτό, διότι και με τη google έχουμε ανάλογη σοβαρότητα, αλλά που εκδηλώνεται επιλεκτικά.
Ως προς την κρίση και το μυαλό, εννοώ ότι σε έχω εισπράξει γενικότερα ως πολύ πιο οξύνου και αυτό το ποστ μου έδωσε την αίσθηση της ενασχόλησης με ελάσσον (και όχι με δύο λ όπως λανθασμένα είχα γράψει) που δεν κατάλαβα γιατί το θίγεις σαν θέμα. (είχα και άλλο λάθος: μείζονος ήθελα να πω και όχι ήσσονος στο μεγάλο σχόλιο).
Σωστά μου τη λες ότι εσύ λες τη γνώμη σου και όχι τη γνώμη κάποιου άλλου. Αλλά η επισήμανση μου δεν αφορούσε στο τι γνώμη εκφράζεις, αλλά στο ότι δεν με έπεισες ότι το θέμα που ασχολείσαι είναι σοβαρό σαν μεμονωμένο περιστατικό άσε που η παράμετρος που αναφέρεις στην απάντησή σου στο σχόλιο μου δεν μου ήταν καθόλου φανερή στο ποστ. Υπό αυτή την έννοια μίλησα για υποτίμηση του μυαλού σου και της κρίσης σου, διότι δεν σε έχω συνηθίσει να επισημαίνεις ήσσονος σημασίας θέματα. Δεν μου έγινε δηλαδή σαφές τι στο καλό προσπαθείς να πεις, ίσως επειδή το κείμενο περιέχει και υπαινικτικά στοιχεία που δεν έχω υπόψη μου.
Ως προς το 2ο αναμένω να ακούσω τα επιχειρήματά σου σε επόμενο ποστ.