Posted by Ο Βασίλης Θωμαΐδης είναι Πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Compucon και CompiteNT που λειτουργεί για Laser κοπής και χάραξης και Επίτιμος πρόεδρος του Συνδέσμου Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος.
Εκτός από όλα αυτά στη ζωή, του έλαχε να γίνει και φίλος μου.
Βουτσκόγλου: Είσαι χημικός; Αλήθεια;
Θωμαΐδης: Ναι. Έκανα και 7 χρόνια διδασκαλία σε φροντιστήριο από το ΄74 μέχρι το ΄80.
Βουτσκόγλου: Και πώς έμπλεξες με τα μηχανήματα του διαβόλου;
Θωμαΐδης: Ψώνιο τα ηλεκτρονικά, από παιδί.
Βουτσκόγλου: Και μια ωραία πρωία παράτησες το φροντιστήριο; Κάτι έγινε προφανώς.
Θωμαΐδης: Όσο είχα το φροντιστήριο έκανα παράλληλα και άλλες δουλειές. Μια ήταν service τηλεοράσεων και μια άλλη ήταν παραγωγή συστημάτων HiFi. Ένας φίλος που αγόρασε ένα σύστημα τότε, πήγε Γερμανία για σπουδές, και όταν μετά 5 χρόνια γύρισε, το τελωνείο ήθελε να του βάλει φόρο για το HiFi του, δεν πίστευε πως ήταν ελληνικό.
Βουτσκόγλου: χα!
Η εταιρεία πώς προέκυψε;
Θωμαΐδης: Το ΄74 έκανα το πρώτο μου processor board με ένα intel 4004, τετράμπιτο με 32 bytes ram. Μετά από εκείνο έκανα controller για αυτοματισμούς, όταν όλοι ακόμα δούλευαν τα λεγόμενα “κομπιούτερ” που ήταν μηχανικά ρολόγια με επαφές, όπως εκείνα των παλιών πλυντηρίων.
Βουτσκόγλου: Το… ΄74;
Θωμαΐδης: Το ΄74.
Βουτσκόγλου: 1974; ομιτζι
Θωμαΐδης: Ναι, ογιουτζι.
Όταν τελείωσα με το στρατό το ΄82, τα φροντιστήρια ήταν πλέον νεκρά και έτσι στράφηκα στην αγάπη μου.
Βουτσκόγλου: Έφυγες όμως από το hardware και πήγες στο software νομίζω.
Θωμαΐδης: Αρχικά ήταν 80% HW και 20% SW, έπρεπε να σχεδιάζω και να κατασκευάζω το μεγαλύτερο μέρος του H/W του συστήματος (παραγωγή σχεδίων για κεντητικές μηχανές και οδήγηση/έλεγχος αυτών). Δεν υπήρχαν τα περιφερειακά που ξέρουμε. Τίποτα δεν ήταν τυποποιημένο, ο κάθε κατασκευαστής είχε τα δικά του. Το PC της IBM βγήκε το 82 και ήταν πανάκριβο και… πάναργο.
Βουτσκόγλου: Αυτό με τις κεντητικές μηχανές, πώς προέκυψε;
Θωμαΐδης: Ένας παιδικός φίλος είχε μόλις αγοράσει ένα γερμανικό σύστημα για μηχανές κεντημάτων 9εκ. δραχμές, όσο σχεδόν ένα μικρό σπίτι, και επειδή ήξερε ότι γνωρίζω από αυτά, με κάλεσε να δουλέψω μαζί του. Το σύστημα εκείνο είχε ένα “κομπιούτερ”, Hewlett packard “desktop calculator”, οχτάμπιτο με υποτυπώδες λειτουργικό, αλλά αρκετά καλό για μαθηματικά. Στη δουλειά μου όλα είναι μαθηματικά και επεξεργασία εικόνας. Μόλις το είδα το αγάπησα και έμεινα στη δουλειά του φίλου μου σαν χειριστής.
Βουτσκόγλου: Επειδή ο αρχικός λόγος που ήθελα αυτή την συνέντευξη ήταν για τους μαθητές μου στο ΕΠΑΛ και ειδικά όσους είναι στην ειδικότητα της Πληροφορικής, μπορείς να μου πεις πολύ πολύ απλά γιατί χρειάζεσαι μαθηματικά;
Θωμαΐδης: Φαντάσου μια κεντητική μηχανή, ή μια προγραμματιζόμενη αυτόματη γαζωτική, που θέλεις να την κάνεις να γαζώσει από το σημείο Α στο Β με μήκος γαζιού 4mm. την κάθε βελονιά την ορίζεις σαν διάνυσμα (x1,y1). έχεις λοιπόν τις θέσεις των Α και Β (Χ1,Υ1), (Χ2,Υ2) και από αυτές πρέπει να παράξεις τα επί μέρους διανύσματα/βελονιές που το άθροισμα τους να κάνει το συνολικό διάνυσμα ΑΒ.
Αν τώρα βάλεις περιορισμούς, π.χ. μόνο ακέραιους αριθμούς ή το πρώτο και το τελευταίο διάνυσμα να είναι 1 έως 2 mm, αρχίζει να γίνεται ενδιαφέρον… και αν αντί για Α και Β έχεις σειρά Α,Β,Γ,Δ…. τότε καλύτερα, ε; και ακόμα καλύτερα αν τα Α,Β,Γ,Δ… ορίζουν καμπύλη γραμμή, να και η αναλυτική γεωμετρία.
Βουτσκόγλου: Οι σημερινοί νέοι όταν αποφασίζουν να ασχοληθούν με την πληροφορική φαντάζονται κυρίως προγραμματισμό και εξαγορά μερικών εκατομμυρίων. Πιστεύουν σε θαύματα. Τι έχεις να τους πεις;
Θωμαΐδης: Δεν γίνονται θαύματα.
Η εξαγορά των εκατομμυρίων προϋποθέτει κάποιο προϊόν ουσίας, που θα επιλύει ή θα εξυπηρετεί ανάγκη/πρόβλημα, και εσύ το έχεις λύσει καλύτερα από όλους τους άλλους, και το κυριότερο ΣΕ ΒΡΗΚΕ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ.
Και για να γίνει αυτό, πρέπει να σου γίνει ο κ**** να!
Δεν έχεις μυαλό για τίποτε άλλο. Πλήρης αφοσίωση.
Βουτσκόγλου: Αν ερχόταν ένας μαθητής μου 17άρης και σου έλεγε “θέλω να ασχοληθώ με προγραμματισμό, έχω όρεξη για διάβασμα και δουλειά” τι θα του πρότεινες; Πού να κινηθεί;
Θωμαΐδης: Εκατοντάδες είναι τα πεδία. Σίγουρα όχι κλασικά DB εφαρμογές, αυτό είναι το εύκολο που κάνουν όλοι.
Τι υποδομή έχει ο μαθητής σου; Ξέρει καλά μαθηματικά, είναι οργανωτικός στη σκέψη του για αλγοριθμική δημιουργία, είναι αυτό που λέμε θετικών επιστημών; Τότε θα πρέπει να πάει για embedded systems … αυτό βγάζει λεφτά και σαν υπάλληλος και σαν startupper.
Ή δεν είναι πολύ καλός σε αυτά αλλά έχει οργανωτικό μυαλό, είναι τυπικός, μεθοδικός; Τότε να μάθει τεκμηρίωση συστημάτων που υπάρχει ζήτηση σε κάθε εταιρεία που κάνει SW.
Οργάνωση της παραγωγής SW, τεκμηρίωση, documentation, revision management και άλλα τέτοια.
Αυτά τα άτομα συνήθως παίρνουν θέσεις προϊσταμένων ομάδων.
Και να Γκουγκλάρει κάθε μέρα τους όρους ΙοΤ (internet of things) και 4th industrial revolution για να μπαίνει στο πνεύμα που έρχεται και έχει τεράστια ζήτηση πληροφορικής.
Βουτσκόγλου: Την θυγατρική στην Ιαπωνία την έχεις ακόμα;
Θωμαΐδης: Την εξαγόρασε ο Πρόεδρος που έχουμε εκεί και την «τρέχει», τώρα λειτουργεί σαν αντιπροσωπεία μας.
Βουτσκόγλου: Πες μου και για τον σαματά στην σύγχρονη εκπαίδευση.
Θωμαΐδης: Γενικά;
Βουτσκόγλου: Ναι, την άποψη σου για το πώς αντέδρασε το Υπουργείο Παιδείας και τις ενστάσεις τόσων καθηγητών και γονιών.
Θωμαΐδης: Για τις κάμερες;
Βουτσκόγλου: Ε, δεν είναι θέμα “κάμερας”. Είναι θέμα άμεσης μετάδοσης μαθήματος.
Θωμαΐδης: Σαν να είμαστε στο μεσαίωνα και ο Γαλιλαίος είπε ότι η γη κινείται. Το βρίσκω αυτονόητο και αργήσαμε κιόλας, όμως πάλι και σ αυτό τσαπατσούλικα το κάνουμε.
Βουτσκόγλου: Ήταν η έκτακτη ανάγκη λόγω ιού. Έπρεπε να γίνουν πράγματα ξαφνικά και γρήγορα.
Θωμαΐδης: Σωστά, για όσο είχαμε το επείγον και εκεί τα καταφέραμε (εσείς δηλαδή) πολύ καλά. Όμως τώρα έχουμε ένα περιθώριο να οργανωθούμε μέχρι το Σεπτέμβριο. Πάλι δεν έγινε οργανωμένα με προσοχή και μετά από καλή μελέτη κι σχέδιο, αλλά εκτάκτως και με φόβο των αντιδράσεων. Απαράδεκτο να γίνεται με κάμερα κινητού ή τάμπλετ.
Βουτσκόγλου: Θα πρέπει να φροντίσει δηλαδή η Πολιτεία να έχει κάθε σπίτι desktop και internet;
Θωμαΐδης: Θα έπρεπε να υπάρχουν συστήματα τηλεδιάσκεψης με καλό SW – που υπάρχουν- και να καθιερωθεί ακόμα και μετά τον κορονοϊό.
Βουτσκόγλου: Σε αυτό συμφωνώ. Το έχω γράψει πολλές φορές πως 2-3 εβδομάδες τον χρόνο πρέπει να γίνεται εξ αποστάσεως εκπαίδευση.
Θωμαΐδης: Θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου, μια τουλάχιστον μέρα της εβδομάδος το μάθημα να γίνεται με τηλεδιάσκεψη ας πούμε, σαν εκπαιδευτική διαδικασία για αυτό που περιμένει τα παιδιά αύριο στη ζωή και τις δουλειές τους.
Υπάρχουν βέβαια τα θέματα της ιδιωτικότητας, αλλά αυτό νομίζω καλύπτεται από τη ρύθμιση που αποκλείει τους μαθητές από την τηλεδιάσκεψη την ώρα της παρουσίας τους στην τάξη, το να φαίνεται μόνο ο δάσκαλος και ο πίνακας είναι καλή λύση.
Βουτσκόγλου: Ρώτησα πιο πάνω ποιος έχει την ευθύνη να υπάρχει υπολογιστής σε ένα σπίτι ώστε να μη μπαίνει στο webex π.χ. από το κινητό ο μαθητής.
Θωμαΐδης: Ανάλογα με τα εισοδηματικά κριτήρια, κάποιοι μαθητές θα δικαιούνται δωρεάν υπολογιστή, άλλοι με κουπόνι έκπτωσης επιδοτούμενο και οι περισσότεροι να το αγοράσουν, δεν μπορώ να καταλάβω iphone σε παιδιά και οι γονείς να φωνάζουν για δωρεάν υπολογιστή. Φυσικά μιλάμε για laptop που μπορεί να μεταφέρεται εύκολα.
Άλλωστε αυτό θα είναι το στάτους στην υπόλοιπη ζωή τους επαγγελματικά, συμβίωση με υπολογιστές, επικοινωνίες και τηλε-εργασίες.
